Dekolonizowanie wyobraźni – sztuka jako narzędzie zmiany społecznej

Sztuka jako forma kartografii wyobraźni jest miejscem budowania nowych form odczuwania i myślenia. U jej podstaw leży konieczność dekonstrukcji kanonów i hierarchii, oparta na ciągłym odświeżaniu zestawu narzędzi służących do opowiadania o rzeczywistości. Przełom lat 60. i 70. XX wieku zwieńczył drugi proces dematerializacji sztuki na rzecz działań o charakterze konceptualnym. Dokonujące się wtedy przeniesienie uwagi z obiektu na relacje i konteksty umożliwiło zwiększenie politycznego potencjału sztuki, który choć zawsze był jej istotnym komponentem, od tego momentu coraz częściej spełniał funkcję sejsmografu, mapującego scenariusze zmiany społecznej. Sztuka jako pole emancypacji ciała i wyobraźni stała się skutecznym narzędziem kolejnych grup upominających się o należne im prawa. O tym, jakie formy przybiera dzisiaj, opowiedzą prof. dr hab. Grzegorz Hańderek (rektor Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach) i dr Marta Lisok (krytyczka sztuki i kuratorka).