Kosmiczna hiperstymulacja i polarne niedobodźcowanie – o znaczeniu bodźców w (nie)codziennym życiu

Bodźcie. Cierpimy, gdy jest ich nadmiar, nie czujemy się komfortowo, kiedy jesteśmy niedostymulowani. Utrzymywanie tej ważkiej równowagi, której granice u każdego z nas wyznacza typ układu nerwowego, stanowi nasze codzienne wyzwanie. Zdaje się ono być tym większe, w im bardziej ekstremalnych środowiskach żyjemy i pracujemy. Zimowanie w stacji polarnej czy czekanie na dobrą pogodę w bazie pod Everestem mogą wiązać się z poczuciem niedobodźcowania, budzić frustrację, a wręcz wytwarzać introwertyczne wzorce zachowania. Ale co, jeśli jesteśmy astronautą o grafiku wypełnionym po brzegi, który musi odnaleźć się w kakofonii bodźców elektronicznych, umożliwiających mu przetrwanie podczas misji kosmicznej? A może podczas 9-miesięcznego lotu na Marsa nawet ta elektroniczna hiperstymulacja spowszednieje, a astronautom będą doskwierały monotonia i nuda? Wykład jest zaproszeniem do rozważań na temat znaczenia bodźców w codziennym i tym trochę bardziej niecodziennym życiu.