Mikroskamieniałości i ich wykorzystanie

Mikroskamieniałości to kopalne szczątki niewielkich organizmów, które żyły na Ziemi, zanim pojawił się człowiek. Występują one czasem licznie w skałach osadowych, ale nie są widoczne gołym okiem. Mikroskamieniałości przede wszystkim wykorzystywane są w geologii do określania wieku skał. Stosowane są również do identyfikacji kopalnych środowisk, w których żyły. Na stanowisku pokazowym prezentowane będą pod mikroskopami najważniejsze mikroskamieniałości przewodnie: sylurskie małżoraczki (mające ok. 480 mln lat), konodonty dewońskie (ok. 380 mln lat), zarodniki roślin karbońskich (ok. 310 mln lat) oraz mioceńskie otwornice (ok. 15 mln lat), służące do określania wieku skał paleozoicznych i kenozoicznych. Będzie można również obejrzeć preparaty skalne (skały ścięte do grubości 0,02 mm), służące do badań paleośrodowiskowych w technice mikroskopii polaryzacyjnej.