(Nie)fantastyczne okładki fantastyki

Angielskie przysłowie głosi, żeby nie oceniać książki po okładce. Kłopot w tym, że okładka służy właśnie temu - abyśmy jako czytelnicy mogli zorientować się, z czym mamy do czynienia, szczególnie w kontekście prozy gatunkowej. Fantastyka wypracowała własne kody wizualne, które manifestują się również poprzez rozwiązania estetyczne książkowych okładek. Czy zatem okładkowe grafiki, ilustracje i kompozycje zawsze komunikują gatunkową przynależność fantastyki? W jaki sposób i w jakich warunkach? Na przykładzie kilkunastu książek kilku autorów polskich i zagranicznych przyjrzymy się temu, kiedy i jak fantastyczność jest komunikowana i eksponowana, a także w jakich przypadkach i dlaczego bywa kamuflowana lub przemilczana.<br>