Nauka a zwierzęta

Rozwój nauki potwierdził to, co stało się oczywiste dla Darwina: niektóre zwierzęta posługują się świadomością, doznają cierpienia i przyjemności, a więc mają te same co ludzie potrzeby i interesy, a ich życie ma wewnętrzną (immanentną) wartość, czyli są celami samymi w sobie i nie powinny być traktowane wyłącznie jako środki do celu, np. jako modele do badania ludzkich chorób. Traktowanie zwierząt przez społeczność naukową ma szczególne znaczenie, bo stanowi punkt odniesienia dla innych dziedzin.