Ślepota jako medium widzenia

Kwestionując różnice między obrazami wizualnymi a samym widzeniem, a także to, co ślepota wnosi do dyskursów na temat widzenia i widza w sztuce, moja praca odwołuje się do „ślepej wizualności” – koncepcji opracowanej przez Mary Bunch w odniesieniu do kiepskich sposobów widzenie/wyczuwanie, które zakłócają współczesne zachodnie reżimy skopiczne. Ślepa wizualność rzuca wyzwanie sposobowi, w jaki wizja porządkuje świat; jest to koncepcja polityczna, która kwestionuje społecznie konstruowane hierarchie, które uprzywilejowują wizję i normatywne sposoby widzenia. Maluję samą ślepotę jako medium widzenia, koncentrując się na zniekształceniach, mgle i mętnościach, poprzez które obraz pojawia się i prezentuje. Przywołując żywe doświadczenia ślepoty, rzucam wyzwanie dominacji wzroku w tworzeniu i rozumieniu sztuki. W swojej interdyscyplinarnej praktyce celebruję „zysk ślepoty” i na pierwszy plan wysuwam jej emancypacyjny potencjał. Moja praca ma charakter fizyczny i ostatecznie dominuje dotyk.