Ponad 30 lat temu amerykański historyk, prof. Melvin Kranzberg, sformułował swoje słynne pierwsze prawo technologii: „Technologia nie jest ani dobra, ani zła; ani nie jest też neutralna”. Zdanie to doskonale wpisuje się w wyzwania, przed którymi stoi współczesna medycyna, zwłaszcza w kontekście starzejących się społeczeństw i chronicznego niedofinansowania. W obliczu tych trudności medycyna poszukuje innowacyjnych rozwiązań, które mogą wspierać tradycyjne metody leczenia. To właśnie w tym kontekście mieści się moja działalność badawcza. Pandemia COVID-19 przyspieszyła adaptację zdalnych form terapii (telemedycyna). Także wirtualna rzeczywistość, gry komputerowe i technologie ubieralne są obecnie intensywnie badane i coraz częściej stosowane w praktyce klinicznej. Wraz z licznymi zespołami badawczymi, głównie polsko-włoskimi, koncentrujemy się na wykorzystaniu tych zaawansowanych technologii w rehabilitacji pacjentów geriatrycznych, neurologicznych i kardiologicznych. Nasze badania obejmują nie tylko wpływ nowych technologii na poprawę sprawności funkcjonalnej, ale również ich zastosowanie w wspieraniu zdolności poznawczych oraz stanu psychologicznego pacjentów. Analizujemy zarówno potencjalne korzyści płynące z nowych technologii, jak i ich ograniczenia, takie jak działania niepożądane czy poziom akceptacji wśród pacjentów. Dzięki temu technologie stają się elastycznym narzędziem, które pozwala dostosować terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta. Takie podejście sprawia, że medycyna staje się bardziej personalizowana, co wydaje się być jednym z kluczowych kierunków jej rozwoju w przyszłości.
StrefaWWW