Profesor Wydziału Nauk Ścisłych i Technicznych Uniwersytetu Śląskiego. Otrzymała tytuł naukowy profesora nauk ścisłych i technicznych nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudę postanowieniem z dnia 20 stycznia 2021 roku. Jest pracownikiem Instytutu Informatyki WNSiT UŚ od 1985 roku.
Zasadniczym obszarem jej badań są systemy inteligentne naśladujące naturę. Wśród nich szczególnie wiele prac dotyczy systemów mrowiskowych stosowanych w optymalizacji kombinatorycznej. Za swój indywidualny wkład w te badania uważa rozwijanie idei systemów kastowych, bazujących na ACO ukierunkowanych na zadania wielokryterialne, różne metody uczenia się połączone hybrydowo (w tym wygaszanie feromonowe czerpiące idee z symulowanego wyżarzania i ewolucji różnicowej) oraz analizę nowego modelu zachowań algorytmów stadnych w optymalizacji ciągłej (np. PSO – optymalizacja stadna cząsteczek).
Budując mechanizmy kooperacji, stanowiące istotny kierunek jej badań, poznała dobrze inne algorytmy populacyjne – od strategii ewolucyjnych, algorytmów ewolucyjnych i ewolucji różnicowej po symulowane wyżarzanie i systemy memetyczne. Podczas swych badań akcentuje inspiracje biologiczne, z natury (fizyczne) oraz socjologiczne (ludzkie, stadne): PSO – optymalizację stadną cząsteczek i systemy rojowe (naśladujące mowę tańca pszczoły miodnej). Ma to służyć analizie metod komunikacji niebezpośredniej i metod uczenia się w tych systemach, a co za tym idzie: tworzeniu fundamentów inteligencji stadnej, rozproszonej czy zbiorowej.
Kolejnym obszarem jej badań jest analiza danych (eksploracja danych): grupowanie, budowanie reguł decyzyjnych i drzew decyzyjnych z wykorzystaniem algorytmów naśladujących mrówcze kolonie i ich fenomenalne zachowania (tzw. organizacja cmentarna, sortowanie potomstwa). Tu również podstawowym kluczem do rozwiązania wymienionych problemów jest budowanie właściwej formy komunikacji poprzez ślad feromonowy, co doprowadzi do analizy fundamentów inteligencji zbiorowej (stadnej) w innym obszarze zastosowań.
Jest autorką i współautorką często cytowanych artykułów o zasięgu międzynarodowym oraz recenzentką w takich czasopismach jak „Applied Soft Computing”, „Information Sciences”, „Knowledge Based Systems”, „Expert Systems” czy „Neural Networks”.
Obecnie systemy inteligencji rozproszonej (w tym systemy mrowiskowe i algorytmy ewolucyjne) stosuje w obszarze generowania sztuki. Systemy mrowiskowe zostały wykorzystane do generowania muzyki, a ewolucyjna sztuka rozwijana jest poprzez różne populacje inicjalne: krzywe Bezier czy trójkąty do generowania obrazów. Ostatnio dużo prac poświęconych jest tematyce miar estetyki tak wygenerowanych obrazów oraz tworzeniu podwalin pod systemy ko-kreatywne, gdzie człowiek współpracuje z maszyną na równych prawach.
Była prodziekanem ds. studenckich Wydziału Informatyki i Nauki o Materiałach UŚ (2006 – 2010), a obecnie jest członkiem Senatu Uniwersytetu Śląskiego. Była również opiekunem Koła Naukowego Informatyków przez ponad 20 lat oraz brała czynny udział w opracowaniu programu kształcenia na specjalności programista gier komputerowych na studiach I i II stopnia na kierunku informatyka.