Trudne doświadczenia życiowe, ukrywane przed innymi, mogą się przejawiać w formie ruminacji, lęku, trudnych snów, natrętnych myśli. Im większy wysiłek wkładamy w ukrywanie myśli i uczuć, tym większe obciążenie dla ciała. Wysiłek wkładany w chowanie w sobie trudnych doświadczeń przez długi czas staje się silnym stresorem. Zwiększa się nasza podatność na choroby oraz pojawiają się problemy fizyczne i psychiczne, związane z emocjonalnym napięciem. Autoekspresja, samoujawnianie pozwala porządkować przeżyte doświadczenia, nadaje im sens i znaczenie. Analogicznie jak zdjęcie pokrywki z garnka z gotującą się wodą spowalnia jej wrzenie, tak pisanie uwalnia to, co nagromadzone – dlatego często jest łatwiejsze niż mówienie. Wyjawienie prawdy o problemie, traumie obniża fizjologiczne skutki utrzymywania tajemnicy, niemal natychmiast zmniejsza się napięcie. Konfrontowanie się z problemami emocjonalnymi, pisanie o nich powoduje, że ogólny poziom stresu zaczyna spadać.
Difficult life experiences, hidden from others, may manifest themselves in the form of ruminations, anxiety, difficult dreams, and intrusive thoughts. The greater the effort we put into hiding our thoughts and feelings, the greater the burden on the body. The effort put into holding difficult experiences inside for a long time becomes a strong stressor. Our susceptibility to disease increases and physical and mental problems related to emotional tension appear. Self-expression and self-disclosure allow us to organise our experiences and give them meaning and significance. Just as removing the lid from a pot of boiling water slows the boil, writing releases what has been stored up – which is why it is often easier than speaking. Revealing the truth about the problem or trauma reduces the physiological effects of keeping a secret, and tension decreases almost immediately. Confronting emotional problems and writing about them causes the overall stress level to begin to decrease.