Wykorzystanie warunków środowiskowych odpowiadającym wysokościom 2000 i 3000 m n.p.m w rehabilitacji kardiologicznej pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego stanowi nowoczesną alternatywę standardowych programów. Badania udowadniają, ze po przebytym incydencie sercowo-naczyniowym pacjenci mogą kontynuować lub podejmować aktywności fizyczne w warunkach wysokogórskich (jazda na nartach, trekking, wędrówki). Uzyskane do tej pory efekty są niezwykle obiecujące, z punktu widzenia poprawy tolerancji wysiłkowej, parametrów hemodynamicznych mięśnia sercowego oraz wybranych wskaźników krwi. Podczas wykładu chcemy przedstawić nasze wyniki badań i udowodnić, że przebyty zawał serca nie powinien być wyrokiem. Poziom wydolności układu sercowo-naczyniowego, a także wydolności fizycznej mimo incydentu często okazuje się wyższy niż u osób bez przebytego zawału.
The use of environmental conditions corresponding to altitudes of 2,000 and 3,000 m above sea level in the cardiac rehabilitation of patients after myocardial infarction is a modern alternative to standard programs. Studies show that after a cardiovascular incident, patients can continue or undertake physical activities in high-altitude conditions (skiing, trekking, hiking). The results obtained so far are extremely promising in terms of improving exercise tolerance, hemodynamic parameters of the heart muscle and selected blood indicators. During the lecture, we want to present our research results and prove that a heart attack should not be a death sentence. The level of cardiovascular function and physical fitness, despite the incident, is often higher than in people without a history of heart attack.