Czy opowieści potrafią zmieniać rzeczywistość społeczną?

Żyjemy w czasach, w których rozwój nowych ruchów społecznych oraz powstawanie różnorodnych narracji emancypacyjnych przyczynia się nie tylko do zmiany języka, jakim mówimy o społeczeństwie, lecz także do zmiany samej rzeczywistości społecznej. Wystąpienia publiczne, narracje oparte na osobistym doświadczeniu czy performanse wprowadzają do przestrzeni społecznej ważne, ale wcześniej niedostatecznie zgłębione i przedstawione tematy, takie jak prawa osób z niepełnosprawnościami czy prawa mniejszości etnicznych. Pejzaż społeczny zmienia się na naszych oczach i często w tych zmianach uczestniczymy, wspierając kampanie społeczne czy używając inkluzywnego języka. Co sprawia, że opowieści o niesprawiedliwości, o wykluczeniu czy o prawie do mówienia we własnym imieniu mają moc zmieniania rzeczywistości społecznej? Do jakich jeszcze celów możemy użyć opowieści emancypacyjnych? I czym tak naprawdę one są?