Kształcenie logopedów może być nie tylko efektywne, ale i pasjonujące. Dlatego warto eksperymentować z różnorodnymi formami nauczania, poszukując najlepszych sposobów przekazywania wiedzy i rozwijania ich umiejętności praktycznych. Przestrzeń dydaktyczna, w której pozwala się na wielowymiarowy rozwój, to przestrzeń, gdzie uczestnicy zdobywają wiedzę dzięki zajęciom prowadzonym w formie warsztatów, projektów i spotkań z praktykami. W ten sposób przyszli logopedzi zyskują doświadczenie w zupełnie nowy sposób. Celem wystąpienia jest pokazanie, że nauczanie o jąkaniu może przyjmować nowoczesną, eksperymentalną formę, która realnie przygotowuje do pracy klinicznej i zmienia spojrzenie na zagadnienie jąkania – jego diagnozę i terapię. Takie eksperymentalne nauczanie i podkreślenie nowej narracji o jąkaniu pozwala na przełamywanie stereotypów – zgodnie z afirmatywną perspektywą, która akcentuje wspieranie osób doświadczających wyzwań komunikacyjnych, a nie ich leczenie.
Training speech therapists can be not only effective, but also exciting. Therefore, it is worth experimenting with various forms of teaching, looking for the best ways to impart knowledge and develop their practical skills. A teaching space that allows for multidimensional development is a space where participants gain knowledge through activities conducted in the form of workshops, projects and meetings with practitioners. In this way, future speech therapists gain experience in a completely new way. The aim of the presentation is to show that teaching about stuttering can take a modern, experimental form that actually prepares for clinical work and changes the perspective on the issue of stuttering – its diagnosis and therapy. Such experimental teaching and emphasizing a new narrative about stuttering allows for breaking stereotypes – in line with an affirmative perspective that emphasizes supporting people experiencing communication challenges rather than treating them.