Emil Cioran (1911–1995) – między wiarą a herezją

Zasadniczym celem wykładu jest refleksja nad biografią i dorobkiem rumuńskiemu eseisty i myśliciela Emila Ciorana. Jego książki wciąż wywołują kontrowersyjne reakcje. Ongiś nagradzany i nobilitowany, dziś sytuowany jest raczej na marginesie humanistyki i literaturoznawstwa. Na gruncie polskim jest obecny incydentalnie. Partnerem dialogu stała się dla pisarza jego świadomość – pójście w stronę JA jest ostatecznie zwrotem w stronę TY. Eseista rozbija schematy myślowe. Jego twórczość literacka zawiera idee filozoficzne. Relacja: autor–podmiot–osoba w tekście, tyleż autobiograficznym co fikcjonalnym (bo takie jest jego pisanie), to zręb zasadniczy mojego wystąpienia. Sceptycyzm prowadzący do nihilizmu, tak częsty w dorobku rumuńskiego myśliciela był swoistą, myślę, prowokacją. Ów „nihilistyczny sceptycyzm” przybierał często wymiar optymistyczny. O tym wszystkim chciałbym powiedzieć. Melancholia, samotność, czas, Bóg (istnienie i jego nieistnienie?) winny być obecne w moim wystąpieniu.