Historyczne ziemie należące do Górnego Śląska i część zachodniej Małopolski weszły w skład województwa śląskiego. Jednym z elementów jego bogatego dziedzictwa była społeczność żydowska wraz ze swoją religią i kulturą. Dziś historyczną obecność wyznaczają przede wszystkim zachowane cmentarze, kilkanaście synagog oraz domy modlitwy. Przed wybuchem II wojny światowej prawie w każdej większej miejscowości obecnego województwa śląskiego mieszkali Żydzi, znajdowała się co najmniej jedna okazała murowana synagoga oraz co najmniej jeden cmentarz. To, co ocalało po wojnie, nie zawsze – ze względów politycznych − było objęte opieką należną tym obiektom. Jak dzisiaj wyglądają dawne synagogi określane przez wiernych religijnie jako „domy Boże” i „bramy do nieba”, ile ich przetrwało, jaką mają historię, które z nich są najstarsze, najciekawsze oraz czy można dziś odnaleźć wejście do synagogi, której już w przestrzeni miasta nie ma? Ocalałe synagogi to miejsca, które łączą przeszłość z przyszłością.
One of the elements of the rich heritage of the Silesian Voivodeship, which included the historical lands belonging to Upper Silesia and part of western Lesser Poland, was the Jewish community with their religion and culture. Today, its historic presence is marked primarily by preserved cemeteries, several synagogues and prayer houses. Before the outbreak of World War II, almost every major town in the present-day Silesian Voivodeship had Jews living in it, and there was at least one impressive brick synagogue and cemetery. What survived the war was not always – for political reasons – given the care due to these objects. What do the old synagogues, described by religious believers as houses of God and gates to heaven, look like today, how many of them have survived, what stories do they have, which of them are the oldest and most interesting, and is it possible to find the entrance to a synagogue that no longer exists in the city? The surviving synagogues are places that connect the past and the future.