Fizyka

Czarne dziury istnieją (Nagroda Nobla z fizyki 2020). Ale gdzie one wszystkie są? W naszej własnej Galaktyce, poza największą centralną czarną dziurą, powinny znajdować się setki milionów „zwykłych” czarnych dziur, które powstają z wielkich gwiazd. Mimo to dotychczas zidentyfikowaliśmy ich zaledwie kilkadziesiąt! Albo czegoś nie rozumiemy w ewolucji gwiazd, albo czarne dziury dobrze się ukrywają. Podczas wykładu przyjrzymy się dotychczasowym poszukiwaniom czarnych dziur, omawiając zarówno nasze sukcesy, jak i porażki.

Aplikuj do zespołu naukowców i inżynierów naszej agencji kosmicznej. Potrzebujemy najlepszych talentów, aby przygotować się do wystrzelenia naszego łazika marsjańskiego w 2053 roku. Będziesz miał możliwość wzięcia udziału we wstępnej fazie testów i szkoleń naszej agencji. Najpierw ocenimy Twoją zdolność do poznania cech Marsa i związanych z nim niebezpieczeństw. Następnie przetestujemy Twoje umiejętności inżynieryjne, tworząc spadochrony lub poduszki powietrzne, aby wylądować naszym łazikiem.

Misja Rosetta zainicjowana przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA) była jednym z najważniejszych wydarzeń w historii badań kosmicznych. Dziesięć lat po historycznym spotkaniu z kometą 67P/Czuriumow-Gierasimienko analiza danych misji wciąż dostarcza cennych informacji na temat ewolucji Układu Słonecznego. W trakcie wystąpienia omówione zostaną wyzwania, z jakimi mierzyła się misja Rosetta oraz jej kluczowe odkrycia.

„Astrobiologia” to zupełnie nowa dziedzina nauki, obejmująca badania nad pochodzeniem i granicami życia na naszej planecie oraz nad miejscami, gdzie życie może istnieć poza Ziemią. Ale czym właściwie jest „życie” i jak pojawiło się w naszym świecie? Jakie są najbardziej ekstremalne warunki, jakie życie lądowe może tolerować? I jak w rzeczywistości wyglądałby obcy – jak realistyczne są formy życia wyobrażane przez lata w powieściach i filmach science fiction?

„Astrobiologia” to zupełnie nowa dziedzina nauki, obejmująca badania nad pochodzeniem i granicami życia na naszej planecie oraz nad miejscami, gdzie życie może istnieć poza Ziemią. Ale czym właściwie jest „życie” i jak pojawiło się w naszym świecie? Jakie są najbardziej ekstremalne warunki, jakie życie lądowe może tolerować? I jak w rzeczywistości wyglądałby obcy – jak realistyczne są formy życia wyobrażane przez lata w powieściach i filmach science fiction?

Wykładowca skupi się na dziedzictwie, jakie pozostawił po sobie program Apollo, i jego wpływie na współczesną eksplorację Kosmosu. Opowie o tym, jak misje na Księżyc przyczyniły się do rozwoju nauki i nowych technologii, które wykorzystujemy do dziś – zarówno w przestrzeni kosmicznej, jak i w codziennym życiu. Przeanalizuje również, jak sukcesy i wyzwania programu Apollo wpłynęły na projektowanie współczesnych misji, takich jak program Artemis, oraz na rozwój międzynarodowej współpracy kosmicznej.

Według danych ONZ mniej niż 30% naukowców na całym świecie to kobiety. Badania wykazały, że kobiety są od najmłodszych lat często zniechęcane do kariery w zawodach związanych z naukami ścisłymi. Ponadto wciąż niezwykle silne są stereotypy, że kobiety mniej nadają się do uprawiania nauki niż mężczyźni. Trudno się zatem dziwić, że są one mniej zainteresowane karierami w dziedzinie STEM (akronim od angielskich słów: science, technology, engineering, mathematics).

Środowisko kosmiczne nie jest naturalnym środowiskiem, w którym życie takie, jakie znamy na Ziemi, może trwać i się rozwijać. Przestrzeń kosmiczna jest niebezpieczna z wielu powodów. Jednym z nich jest promieniowanie. Szczególnie narażeni są na nie astronauci, którzy doświadczają większej ekspozycji, szczególnie w czasie rozbłysków słonecznych. Ochrona astronautów to poważne wyzwanie.

Dr Anna Chrobry urodzona w województwie śląskim, gdzie również zaczęła swoją kosmiczną przygodę w Planetarium Śląskim w ramach praktyk studenckich, opowie o ekscytujących osiągnięcia programu Artemis i jego roli w podróży z powrotem na Księżyc oraz dalej na Marsa. Już za dwa lata, w 2026 roku, wrócimy na Księżyc. Nowy program księżycowy został nazwany Artemis od imienia greckiej bogini łowów i siostry bliźniaczki Apolla.

Nauka tonie w oceanach danych. Technologie sztucznej inteligencji ułatwiają ich analizę, odnajdywanie ukrytych prawidłowości. Pomagają też formułować warte rozważenia koncepcje. W naukach ścisłych i przyrodniczych dzieje się tak od dziesięcioleci, ale nowe modele AI znajdują dziś zastosowanie także w innych naukach. Podsuwają rozwiązania problemów, z którymi badacze mierzyli się od dawna. Generują jednak nowe – prowokują choćby pytania o sposób, w jaki nauka będzie uprawiana w przyszłości.