Język polski

Jedną z cech definiujących język ludzki jest kreatywność, zwana również produktywnością lub otwartością systemu językowego (Chomsky 1969). Jednym z przejawów tej cechy jest zdolność użytkowników języka do tworzenia nowych wyrażeń, które z czasem i w pewnych okolicznościach mogą stać się trwałymi składnikami leksykonu danego systemu językowego. Celem niniejszego wykładu jest przedstawienie technik morfologicznych, które użytkownicy języka mają do dyspozycji w celu tworzenia nowych słów.

Warsztaty językowe niewymagające znajomości języka czeskiego. Dla kogo? Dla osób zainteresowanych czeską kulturą, dla znających języki słowiańskie, dla polonistów, muzyków, początkujących tłumaczy i wszystkich zainteresowanych szeroko pojętą kulturą. W trakcie warsztatów poznasz historię, w jaki sposób czeski tekst jednej z oper Antonína Dvořáka został przetłumaczony na język polski. Jakie były okoliczności? Po co?

Dlaczego na studiach prędzej umrzesz ze śmiechu niż z nudów (rzecz jasna – o ile nie z przepracowania)? Co akademicy (i nie tylko) są w stanie zrobić, żeby przyciągnąć uwagę czytelników do swych książek i artykułów czy też potencjalnych słuchaczy – do wykładów i prezentacji? Dlaczego tytuły, takie jak „Girls Get Curves: Geometry Takes Shape” amerykańskiej matematyczki i aktorki D. McKellar (tak, to Winnie Cooper!) tak dobrze na nas działają? A może Ty też masz talent do naukowego marketingu? Sprawdzimy to w konkursie!

Wystawa jest spotkaniem osób twórczych – związanych z fotografią na Uniwersytecie Jana Długosza i ze sztuką pisania na Uniwersytecie Śląskim. Wspólnie – chociaż nie znając się nawzajem – twórcy pracują nad dyptykami tekst + zdjęcie. Prace odbywają się w dwóch trybach:
I. Od tekstów do zdjęć: Osoby uczestniczące w warsztatach prozatorskich UŚ piszą krótkie opowiadania. Studenci fotografii i kreacji przekazu wizualnego na UJD wykonują zdjęcia ilustrujące wylosowane teksty.

Wykład będzie dotyczyć występowania w powieści Edwarda Stachury „Siekierezada albo Zima leśnych ludzi” rozmaitych składników przestrzeni dźwiękowej, które współistnieją i współgrają ze stanem psychicznym głównego bohatera, Janka Pradery, zmagającego się z dolegliwościami lękowymi oraz śmiercionośnymi rozterkami natury egzystencjalnej.

Wymienialnia tradycyjnych książek kontra sztuczna inteligencja – każdy może przynieść własną książkę i wymienić ją na inną. Przyjmowane są książki wydane od 2010 roku. Zasada: książka za książkę. Na stoisku w otoczeniu tradycyjnych książek goście będą wykonywać zadanie: z wylosowanych motywów własnoręcznie napiszą krótki utwór literacki (np. opowiadanie, bajkę, wiersz ) lub kredkami/ołówkami narysują obraz, by następnie porównać z wytworem stworzonym przez sztuczną inteligencję. Zadanie to będzie próbą odpowiedzi na pytanie : Czy sztuczna inteligencja nas rozwija czy wręcz ogłupia?

W głębinach czasu, gdzie słowa tkały rzeczywistość, a myśli były kluczem do wszelkich drzwi, zrodziła się obietnica niezwykłej podróży. Zapraszamy Cię do krainy, gdzie humanistyka przeplata się z magią, a każdy krok odsłania nowe tajemnice. Wśród mrocznych zakamarków starożytnej biblioteki zasiada tajemniczy Stróż Wiedzy, który dzierży klucz do zagadki zdolnej otworzyć wrota do nieznanego. Cztery mityczne istoty, strażnicy różnych dziedzin humanistyki, rozsiane po zakamarkach magicznego labiryntu czekają na odważnych podróżników.

Wystawa prezentuje Leopolda Tyrmanda przede wszystkim jako wroga komunizmu, który w najtrudniejszych czasach zachował wymagającą odwagi niezależność intelektualną. Wielu odbiorców jego twórczości literackiej przyzwyczaiło się oceniać go przez pryzmat jednego okresu życia, który rozpoczął sukces wydawniczy książki „Zły”. Tymczasem sylwetka ideowa Tyrmanda znacznie wykracza poza szablon „mężczyzny w kolorowych skarpetkach”, jak pisał o nim Tadeusz Konwicki. Ideą nadrzędną był jego nieustępliwy protest przeciwko totalitarnym praktykom ustroju komunistycznego.

Żyjemy w czasach, w których rozwój nowych ruchów społecznych oraz powstawanie różnorodnych narracji emancypacyjnych przyczyniają się nie tylko do zmiany języka, jakim mówimy o społeczeństwie, lecz także do zmiany samej rzeczywistości społecznej. Wystąpienia publiczne, narracje oparte na osobistym doświadczeniu czy performanse wprowadzają do przestrzeni społecznej ważne, ale wcześniej niedostatecznie zgłębione i przedstawione tematy, takie jak prawa osób z niepełnosprawnościami czy prawa mniejszości etnicznych.