35 lat temu rozpocząłem badania nad strukturą nowych materiałów polimerowych do zastosowania w medycynie, biokompatybilnych z tkankami, które po wprowadzeniu do organizmu ulegają degradacji i są całkowicie wchłaniane przez organizm. Tym samym mogą być doskonałym nośnikiem substancji leczniczych jak i wykorzystane do konstrukcji resorbowalnych implantów. Rezultatem badań było opracowanie metody analizy mikrostruktury takich polimerów oraz zmian podczas ich degradacji. Metodologia została przedstawiona I wykorzystana w artykułach naukowych wielokrotnie cytowanych i obecnie stosowana jest w projektowaniu materiału przeznaczonego do zastosowań medycznych i farmaceutycznych. Powyższe rezultaty otworzyły możliwość sterowania własnościami fizycznymi I mechanicznymi degradowalnych materiałów polimerowych, czasem degradacji, a w przypadku nośników leków, również stężeniem uwalniania substancji leczniczych.
Doprowadziły do opracowania opatentowanych wynalazkówm między innymi otrzymywania bioresorbowalnych polimerów z pamięcią kształtu do zastosowań medycznych (samozaciskające resorbowalne klamry, samorozprężajace resorbowalne stenty); porowatych rusztowań do hodowli komórek w inżynierii tkankowej, wielowarstwowej polimerowej powłoki materiałów implantacyjnych z kontrolowanym uwalnianiem leku, biodegradowalnego systemu uwalniania leku do leczenia chorób przyzębia; włókniny o regulowanym profilu uwalniania leku do leczenia nowotworów, trudnogojących ran; układów uwalniających leki do pokrywania polimerowych stentów naczyniowych, biodegradowalnego układu do dostarczania leku , bodegradowalnego stentu naczyniowego, włókniny opatrunkowej. Efektem jest możliwość uzyskania wchłanialnych implantów w miejsce metalowych (klamry spajające, stenty naczyniowe I tchawicze), stentów wchłanialnych, materiałów do regeneracji ubytków kostnych, resorbowalne opatrunki do leczenia trudnogojących ran i systemów przedłużonego uwalniania leków do leczenia nowotworów również w terapii celowanej.