Jesper Juul w „Sztuce przegrywania” przedstawił projekt najlepszej, najefektywniejszej i najłatwiejszej gry: wciśnij przycisk, aby wygrać. Dlaczego takie gry nie są dla nas atrakcyjne? Po co nam zasady, reguły, mechaniki, dynamiki, systemy, afordancje? I jak to się przekłada na odpoczynek i relaks? A może gry służą właśnie do czegoś zupełnie innego? W prelekcji zaproszę do niezobowiązującej refleksji nad tym właśnie problemem, tym ciekawszej, im większy sceptycyzm ktoś żywi względem tego niesamowicie dynamicznie rozwijającego się ostatnimi laty medium.
Jesper Juul in "The Art of Losing" presented the design of the best, most effective and easiest game: press the button to win. Why are such games not attractive to us? Why do we need principles, rules, mechanics, dynamics, systems, affordances? And how does this translate into rest and relaxation? Or maybe games are for something completely different? In the lecture, I will invite you to a casual reflection on this very problem, which becomes more interesting the more skepticism someone has towards this incredibly dynamically developing medium in recent years.