Nawet cisza wybrzmiewa - japońskie symbolizmy dźwiękowe

Japońskie symbolizmy dźwiękowe stanowią o wiele szerszą klasę wyrazów niż onomatopeje obecne w języku polskim czy angielskim, a z uwagi na ich nacechowany charakter, „odgrywają” rzeczywistość językową na zasadzie niemal konwencjonalnej obrazowej imitacji. Poprzez użycie symbolizmów dźwiękowych, nadawca przechodzi do ekspresywnego, dynamicznego i niejednokrotnie oceniającego obrazowania rzeczywistości, poprzez emfatyczne ukazanie najbardziej charakterystycznych cech danego zjawiska. Onomatopeje, czyli wyrazy dźwiękonaśladowcze stanowią jedynie część japońskich symbolizmów dźwiękowych, które zasadniczo dzielą się na cztery grupy: giongo (określenia dźwięków, których źródłem są obiekty nieożywione, np. deszcz, wiatr), giseigo (imitacja dźwięków istot żywych, np. szczekanie, miałczenie), gitaigo (wyrażenia oddające właściwości przedmiotów i zjawisk takie jak ich kształt, charakter, rytmiczność, natura fizyczna, np. szorstkość, suchość, ciepłota), gijgo (symbolizmy odnoszące się do uczuć, np. złość, smutek).
W moim wykładzie chciałabym zaprezentować przykłady każdej ze wspomnianych grup symbolizmów i pokazać jak odmienne od naszego może być postrzeganie dźwięku.