Sztuka

Zapraszamy na rozmowę z dr. Adrianem Robakiem, prof. UŚ, którego zainteresowania naukowe skupiają się wokół metod tworzenia i zastosowania instrumentów wirtualnych generowanych elektronicznie (VSTi) w tworzeniu ścieżek dźwiękowych z kompozycji symfonicznych i w dziele filmowym. Rozmowę przeprowadzi redaktor Radia Katowice.

Coraz większa część życia odbywa się w internecie: od sfery zawodowej, przez socjalizację po rozrywkę. Konsumujemy codziennie ogromne ilości informacji i reagujemy na tysiące bodźców. Nasuwają się pytania: jak znaleźć w tym szumie przestrzeń na tworzenie więzi, kreację, na wyobraźnię? Jak spędzać czas offline? Czy są rozrywki tak angażujące i przystępne poznawczo, żeby mogły konkurować z grami video i mediami społecznościowymi? Czy dzieci wychowane ze smartphonami będą miały wyobraźnię? Jak spędzać czas z rodziną, która ma zróżnicowany tryb życia i różne siatki odniesień kulturowych?

W trakcie tego wystąpienia wyruszymy w fascynującą podróż przez historię instrumentów klawiszowych. Od delikatnych brzmień barokowego klawesynu, który odegrał kluczową rolę w ewolucji tych instrumentów, po potężne dźwięki nowoczesnego fortepianu poznamy kluczowe innowacje i postacie, które wpłynęły na ich rozwój. Zgłębimy techniczne i stylistyczne różnice między tymi instrumentami oraz zrozumiemy, jak ich ewolucja kształtowała muzykę przez wieki.

Projekt zakładał stworzenie serii fotografii, której głównym tematem jest ludzkie ciało pozbawione wpływu zewnętrznej obserwacji – to, w jaki sposób się ono zachowuje, nie będąc poddane presji spojrzenia osób trzecich. Fotografie w formie detalu ukazują elementy ciała, które świadczą o jego szczególnym charakterze. Wystawa składa się z 20 ujęć, a każdemu z nich towarzysz poetycki tekst, który je komentuje bądź polemizuje ze zdjęciem. Wystawa przeznaczona jest dla osób powyżej 15. roku życia.

Jak wyglądałby Twój własny bebok? Teraz masz okazję to sprawdzić! Zapraszamy na niezwykłe warsztaty, które przeniosą Cię w świat śląskich legend i rękodzielniczej kreatywności. Bebokowe wariacje śląskie to nie tylko zajęcia z szycia, ale też prawdziwa przygoda pełna śmiechu i twórczego wyzwania. Podczas warsztatów dowiesz się więcej o tajemniczych bebokach – postaciach ze śląskiego folkloru, które od lat intrygują i bawią mieszkańców regionu.

Idea sztucznej inteligencji od momentu jej powstania budzi wiele kontrowersji. Znalazły one odzwierciedlenie w różnorodnych wytworach kultury, także w produkcjach filmowych, które gościły na ekranach całego świata. W ciekawy sposób ilustrują one, jak człowiek stopniowo oswaja się z wizją współistnienia z nową, cyfrową formą intelektu.

„Gwarek 58” był jedną z wielu amatorskich grup plastycznych działających w drugiej połowie XX na Śląsku; takie grupy działały praktycznie przy każdej kopalni i większym zakładzie pracy, wspierane opieką merytoryczną i organizacyjną przyzakładowych domów kultury. Najsłynniejszą jest tzw. „grupa janowska” działająca przy kopalni „Wieczorek”, z którą związani byli między innymi: Teofil Ociepka, Paweł Wróbel czy Erwin Sówka. „Gwarek” wyróżniał się z dwóch powodów – była to grupa nieformalna, której nie prowadził instruktor, a powstała z inicjatywy pracujących w kopalni górników.

Człowiek jest dziełem sztuki, które samo w sobie nie jest wystarczające: jest „maszyną pragnącą” wyposażoną w „dziury język”, który wymaga nowych języków i rozszerzeń zdolnych do przedstawienia nadmiaru „powiedzenia” nad tym, co zostało powiedziane. Związek sztuki ze sztuczną inteligencją jest relacją „złożoną”: relacją współistnienia wymiaru twórczego z wymiarem „materialności”; wymiaru możliwego z wymiarem realnego; wymiaru pragnienia z wymiarem konieczności; artysty z jego rozszerzeniami znaczeń.

Ciągle zasadne są pytania, czy będziemy potrafili przewidzieć i kontrolować rozwój sztucznej inteligencji. Nowa technologia wkracza w niemalże każdy rodzaj ludzkiej aktywności. Czy nasza kreatywność nie zostanie przez to w jakimś stopniu stępiona? Stawiam te pytania w kontekście projektowania współczesnego komunikatu wizualnego.

Istotnym wyzwaniem dla artystów wizualnych jest realizacja ich specyficznej wizji twórczej przy użyciu generatywnych modeli AI. Chociaż podpowiedzi tekstowe są potężnym narzędziem, generowane obrazy często odbiegają od zamierzonej koncepcji artysty. W niniejszej prezentacji zbadano metody, które ułatwiają artystom większą kontrolę nad wynikami generowanymi przez sztuczną inteligencję, przezwyciężając w ten sposób ograniczenia konwencjonalnych technik podpowiedzi.