Wykłady

Zrozumienie AI jako „współtwórcy” i towarzysza pracy, odwraca uwagę od pytania „Kto jest lepszy? Sztuczna inteligencja czy ludzie?” na pytanie „W jaki sposób ludzie i sztuczna inteligencja mogą się najlepiej uzupełniać?”. Sztucznej inteligencji brakuje intencji i pragnień – jednego z podstawowych kryteriów procesu artystycznego. Wykorzystanie sztucznej inteligencji jako towarzysza procesu twórczego wydaje się całkiem obiecujące na kilku poziomach.

Najpotężniejsze narzędzia sztucznej inteligencji rzeczywiście generują zdumiewające rezultaty. Aby osiągnąć znaczące i trwałe wyniki dzięki sztucznej inteligencji, najważniejsze jest zrozumienie jej podstawowych ograniczeń. Ta sesja mówi o niedociągnięciach AI – a może raczej o niedociągnięciach w ludzkiej świadomości? Krótkie wyjaśnienie, jak faktycznie działają algorytmy AI, a następnie kilka praktycznych przykładów poważnych niepowodzeń spowodowanych nieprzemyślanym i niedoinformowanym wykorzystaniem sztucznej inteligencji.

W erze sztucznej inteligencji dane stały się nową walutą wiedzy i innowacji. W jaki sposób lokalne społeczności, seniorzy i grupy obywatelskie mogą włączyć się w ten proces, tworząc zestawy danych odzwierciedlające lokalną kulturę, tradycje i wartości? Ta prelekcja pokaże, jak inicjatywy oddolne mogą przyczynić się do powstawania etycznych, zróżnicowanych i społecznie użytecznych modeli AI. Omówimy inspirujące przykłady, wyzwania oraz korzyści wynikające z obywatelskiego tworzenia danych, które mogą stać się nośnikiem lokalnej tożsamości w globalnym cyfrowym świecie.

Sztuczna inteligencja (AI) jest tematem wielu naukowych i popularnych artykułów. Opracowania te w większości adresowane są do osób dorosłych, mających sporą wiedzę ogólną. Trzeba jednak zdać sobie sprawę, że dziś jeszcze z systemami sztucznej inteligencji stykamy się sporadycznie, więc ewentualny brak wiedzy na jej temat nie stanowi większego problemu. Natomiast dzisiejszej młodzieży licealna, a także dzieciom ze szkół podstawowych przyjdzie żyć w świecie, w którym sztuczna inteligencja będzie wszechobecna.

Chociaż wielu osobom gry wideo kojarzą się przede wszystkim z rozrywką, mogą być – a raczej zawsze są – potężnymi obiektami retorycznymi przekazującymi swoim użytkownikom złożone przesłania ideologiczne: polityczne, społeczne czy ekonomiczne. W czasie prelekcji wyjaśnię, jak takie przesłania są konstruowane, zwracając szczególną uwagę na tzw. retorykę proceduralną – przekazywanie politycznych znaczeń przy pomocy mechaniki rozgrywki.

Czy gry wideo to część dziedzictwa kulturowego – zarówno narodowego, jak i uniwersalnego? Jeśli tak, to jak należy je chronić? Jakie wyzwania stoją na tej drodze? Czy w tym zadaniu polegać mamy na prywatnych czy państwowych inicjatywach? W czasie prelekcji zaproponuję odpowiedzi na te i podobne pytania.

CD Projekt Red zwalnia co dziesiątego pracownika, Techland przechodzi w chińskie ręce, 11 bit studios rezygnuje z wydawania zewnętrznych projektów. Branża gier się kurczy, zatrudnienie tracą dziesiątki tysięcy artystów i artystek, jak muchy padają uznane studia, a obiecujące projekty trafiają na śmietnik historii. Czy jednak kryzys musiał nastąpić? I czy mamy szansę stawić opór przeciwko niemu?

Scenariusz Cyberpunka 2077 konsultowano z transpłciowymi aktywistami, Baldur's Gate 3 okazał się spełnionym snem panseksualistów, zaś twórcy Hogwarts Legacy pozwolili użytkownikowi wcielić się w niebinarną osobę czarodziejską. Podczas gdy queer wchodzi do gry, dyskryminacja staje się coraz bardziej podstępna.

„Zajmij się czymś poważnym!” – to hasło słyszałem od kiedy tylko chciałem zacząć tworzyć gry. Dzisiaj żyjemy jednak w zupełnie innej rzeczywistości, gdzie możemy o grach pisać, opowiadać, analizować je naukowo, tworzyć treści w Internecie i ostatecznie – tworzyć gry. Przedstawię Wam co najmniej kilka sposobów, jak dzisiaj można przekuć pasję do gier nie tylko w hobby czy też zajęcie, w którym można dorobić, ale wręcz zbudować karierę pozwalając z gier godnie żyć.

Przykrą codziennością współczesnych gier jest fakt, że na premierę są wypuszczane w stanie ledwo grywalnym – urywane animacje, problemy z responsywnością i wątpliwa przyjemność z grania, o ile nie posiada się sprzętu z najwyższej półki. Brak odpowiedniej optymalizacji w grach jest branżową epidemią, na którą składa się wiele złożonych przyczyn. Przyjrzymy się, jakie czynniki najbardziej wpływają na taki stan rzeczy, kto za nie odpowiada i co można z tym zrobić.