Od teorii do eksperymentu: integracja dydaktyki akademickiej i praktyki logopedycznej w diagnozie oraz terapii jąkania

Kształcenie logopedów może być nie tylko efektywne, ale i pasjonujące. Dlatego warto eksperymentować z różnorodnymi formami nauczania, poszukując najlepszych sposobów przekazywania wiedzy i rozwijania ich umiejętności praktycznych. Przestrzeń dydaktyczna, w której pozwala się na wielowymiarowy rozwój, to przestrzeń, gdzie uczestnicy zdobywają wiedzę dzięki zajęciom prowadzonym w formie warsztatów, projektów i spotkań z praktykami. W ten sposób przyszli logopedzi zyskują doświadczenie w zupełnie nowy sposób. Celem wystąpienia jest pokazanie, że nauczanie o jąkaniu może przyjmować nowoczesną, eksperymentalną formę, która realnie przygotowuje do pracy klinicznej i zmienia spojrzenie na zagadnienie jąkania – jego diagnozę i terapię. Takie eksperymentalne nauczanie i podkreślenie nowej narracji o jąkaniu pozwala na przełamywanie stereotypów – zgodnie z afirmatywną perspektywą, która akcentuje wspieranie osób doświadczających wyzwań komunikacyjnych, a nie ich leczenie.