Zasadniczym celem wykładu jest refleksja nad biografią i dorobkiem rumuńskiemu eseisty i myśliciela Emila Ciorana. Jego książki wciąż wywołują kontrowersyjne reakcje. Ongiś nagradzany i nobilitowany, dziś sytuowany jest raczej na marginesie humanistyki i literaturoznawstwa. Na gruncie polskim jest obecny incydentalnie. Partnerem dialogu stała się dla pisarza jego świadomość – pójście w stronę JA jest ostatecznie zwrotem w stronę TY. Eseista rozbija schematy myślowe. Jego twórczość literacka zawiera idee filozoficzne. Relacja: autor–podmiot–osoba w tekście, tyleż autobiograficznym co fikcjonalnym (bo takie jest jego pisanie), to zręb zasadniczy mojego wystąpienia. Sceptycyzm prowadzący do nihilizmu, tak częsty w dorobku rumuńskiego myśliciela był swoistą, myślę, prowokacją. Ów „nihilistyczny sceptycyzm” przybierał często wymiar optymistyczny. O tym wszystkim chciałbym powiedzieć. Melancholia, samotność, czas, Bóg (istnienie i jego nieistnienie?) winny być obecne w moim wystąpieniu.
The essential goal of the lecture is reflection on the biography and output of Emil Cioran, a Romanian essayist and thinker. His books still raise controversies. The once awarded and renowned writer is now regarded rather on the fringes of humanities and literary science. His reception in Poland is rather incidental. The writer’s consciousness became his partner dialogue - going towards ME is ultimately a turn towards YOU. The essayist breaks the established thought patterns. His literary output contains philosophical ideas. The relation between author, subject and individual in the text, as much autobiographical as fictional (because such is his writing) is the core of my presentation. Scepticism leading to nihilism, so frequent in the works of the Romanian thinker was a kind of provocation, in my opinion. This “nihilistic scepticism” often took an optimistic dimension. I would like to tell about all of it. Melancholy, loneliness, time, God (his existence and non-existence) should be present in my speech.