Jak doszło do wojny prędkości. Historia zapisu dźwięku na płycie gramofonowej

Historia zapisu dźwięku zaczyna się w 1857 roku, gdy Édouard-Léon Scott de Martinville wynalazł fonoautograf – urządzenie zapisujące dźwięk, ale bez możliwości odtwarzania. W 1877 roku Thomas Edison opracował fonograf, który umożliwiał zarówno nagrywanie, jak i odtwarzanie. W 1887 roku Emile Berliner stworzył gramofon i płyty, co zapoczątkowało erę analogowego zapisu dźwięku. W latach 30. XX wieku pojawiły się taśmy magnetofonowe, a w latach 60. – kasety, które ułatwiły domowe nagrywanie. W 1982 roku wprowadzono płyty CD, zapoczątkowując erę cyfrową. W latach 90. format MP3 zrewolucjonizował dystrybucję muzyki, a w XXI wieku dominującą rolę przejął streaming (Spotify, Apple Music). Dziś rozwój sztucznej inteligencji i dźwięku przestrzennego, np. Dolby Atmos, otwiera nowe możliwości dla technologii audio. Zapis dźwięku przeszedł drogę od mechanicznych urządzeń po zaawansowaną cyfrową rzeczywistość.