Tuż po odkryciu nadprzewodnictwa sto lat temu opracowano ambitne plany jego zastosowań technicznych na jak największą skalę. Jednak niskie temperatury przejścia, niskie prądy krytyczne i wysoka wrażliwość na pola magnetyczne okazały się przeszkodami nie do pokonania. Nadprzewodnictwo pozostawało naukową ciekawostką przez dziesięciolecia – do momentu, kiedy pod koniec lat 70. nowe nadprzewodniki międzymetaliczne otworzyły możliwość opracowania potężnych magnesów używanych do badań półprzewodnikowych i przyrządów medycznych. Mimo dekad poszukiwania materiałów o wyższych temperaturach krytycznych nadprzewodnictwo pozostawało zjawiskiem występującym przy niskich temperaturach. Zmiana schematów w strategii badań nad nowymi materiałami – tym razem z wykorzystaniem tlenków zamiast metali – doprowadziła do odkrycia nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego, które mogło znaleźć zastosowanie w nowej klasie materiałów. Realizacja tego planu wymagała jednak podjęcia wielu decyzji, a każda z nich istotnie przyczyniła się do osiągnięcia tego sukcesu. Potrzeba było również odpowiednich ludzi z celnymi pomysłami, którzy spotkali się we właściwym czasie. To odkrycie oraz trzy dekady badań i rozwoju doprowadziły do opracowania nowych nadprzewodników opartych na tlenku miedzi jako wysokowydajnych materiałów, które obecnie są podstawą przemysłu nadprzewodnikowego. Technologia nadprzewodnikowa może potencjalnie wpłynąć na cały sektor energetyczny dzięki swoim zaletom w zakresie wytwarzania, przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej oraz wydajnych procesów przemysłowych. Przyczyniłoby się to w znacznym stopniu do przejścia na społeczeństwo w pełni elektryczne i tym samym umożliwiłoby skuteczniejsze przeciwdziałanie zmianom klimatu. Jednakże mimo udanych demonstracji w prototypowych maszynach i procesach przemysłowych proces wielkoskalowego wdrożenia nowych nadprzewodników do nowatorskich technologii wciąż przebiega wolno.
Immediately after the discovery of superconductivity a hundred years ago, ambitious plans were developed for its technical applications on the largest possible scale. However, low transition temperatures, low critical currents and high sensitivity to magnetic fields proved to be insurmountable obstacles. Superconductivity remained a scientific curiosity for decades - until, in the late 1970s, new intermetallic superconductors opened up the possibility of developing powerful magnets used for semiconductor research and medical devices. Despite decades of searching for materials with higher critical temperatures, superconductivity remained a low-temperature phenomenon. A change in the strategy of research on new materials - this time using oxides instead of metals - led to the discovery of high-temperature superconductivity, which could be used in a new class of materials. However, implementing this plan required making many decisions, and each of them significantly contributed to achieving this success. It also took the right people with the right ideas who came together at the right time. This discovery and three decades of research and development led to the development of new copper oxide-based superconductors as high-performance materials that are now the basis of the superconductor industry. Superconducting technology has the potential to impact the entire energy sector thanks to its advantages in electricity generation, transmission and distribution and efficient industrial processes. This would make a significant contribution to the transition to a fully electric society and thus make it possible to combat climate change more effectively. However, despite successful demonstrations in prototype machines and industrial processes, the large-scale implementation of new superconductors into novel technologies is still slow.