Nauki humanistyczno-społeczne

W trakcie wystąpienia prof. Kania opowie o swoich doświadczeniach z pobytu na Uniwersytecie Jerzego Waszyngtona w USA i korzyściach płynących z udziału w Programie Fulbrighta w zakresie:
• prowadzenia badań naukowych na amerykańskiej uczelni,
• współpracy z otoczeniem zewnętrznym tej uczelni,
• możliwości poznania amerykańskiego podejścia do łączenia badań naukowych z gospodarką.
Poza kwestiami związanymi bezpośrednio z pobytem na uczelni prof. Kania opowie również o możliwościach rozwoju osobistego, które daje fundacja Fulbrighta.

Obecnie, przeszło trzy dekady od ogłoszenia tzw. „zwrotu wizualnego” i dominacji wizualnej kultury, za oczywistość przyjmuje się, że obraz/fotografia jest ważnym narzędziem tworzenia znaczeń, wyobrażeń i wiedzy o rzeczywistości społecznej. Dotyczy to także procesów migracyjnych, które, przez wielu badaczy społecznych, opisywane są jako jeden z najpotężniejszych czynników zmian społecznych.

W czasie rozmowy zaprezentuję mój projekt pt. „Hypnotic AI”, opracowany wspólnie z artystą Przemysławem Jasielskim. Projekt łączy w sobie badania nad sztuką i eksperyment naukowy i wpisuje się w próby nowego modelowania sztucznej inteligencji. Z jego pomocą opowiem o inspiracjach zaczerpniętych w czasie pobytu w The New School, gdzie realizowałam stypendium Fulbrighta. Szczególnie skupię się na konieczności międzydziedzinowej współpracy oraz na doświadczalnym przekraczaniu granic dyscyplin naukowych, które wydają się kluczowe w obliczu licznych zmian wywołanych rewolucją technologiczną.

Na rozwój regionu składa się wiele aspektów, a punkt rozważań zwykle skupia się na strukturze społeczności. Czy jesteśmy w stanie zapobiec ujemnym trendom demograficznym? Czy województwo śląskie jest miejscem wspierającym młode osoby? Co mogłoby zapewnić jego atrakcyjność? Czego potrzebują młodzi, by rozwijać swoje talenty i budować stabilizację? W czasie wykładu zaprezentujemy głos młodych mieszkańców Śląska – wyniki badań, wnioski oraz rekomendacje Rady Młodych Miasta Nauki, płynące z realizacji projektu „Potrzeby młodych mieszkających na Śląsku. Teraźniejszość i przyszłość.

Chcesz wiedzieć, jak AI (sztuczna inteligencja) wpływa i będzie wpływać na naszą wiedzę i edukację? Zapraszamy na debatę oksfordzką.
Przyjdź i posłuchaj, co mają do powiedzenia eksperci! Będziemy rozmawiać o tym, czy AI może pomóc w zdobywaniu informacji czy może jednak sprawić, że stracimy kontrolę nad tym, co jest prawdziwe. Zastanowimy się:
• Czy i jak AI może zmieniać i zastępować źródła wiedzy?
• Kto jest większym autorytetem w ocenie wiarygodności informacji – człowiek czy maszyna?

Jakie są kompetencje przyszłości, które powinniśmy posiąść, by nie czuć się zagrożeni na rynku pracy? Jak AI wpływa na nasze myślenie i zmienia nasze zdolności kognitywne? Wreszcie jakie powinny być szkoła i uniwersytet doby AI? A może sztuczna inteligencja sprawi, że instytucje te nie będą już potrzebne? Z całą pewnością przed edukacją stoją dziś nowe wyzwania, a być może i konieczność poważnych zmian systemowych. W takich sytuacjach testuje się różne modele, szuka nowych rozwiązań, autorskich pomysłów na twórcze wykorzystanie nowych technologii w procesie edukacyjnym.

Sztuczna inteligencja jest planetarną prowokacją dla ludzkości. Pyta człowieka o jego podstawowe prerogatywy: język, wizję, działanie. W złotym wieku tej nowej symulacji obliczeniowej sztuczna inteligencja jest rewolucją epistemologiczną o równym lub większym wpływie niż rewolucja eksperymentalna z XVI i XVII wieku. Obejmuje naukę w równym stopniu naukę, jak i inżynierię, oraz wpływa na społeczeństwo i gospodarkę, wytwarzając i pobudzając innowacje kulturowe (od etyki, przez ekonomię, po politykę) niezbędne, aby XXI wiek mógł prosperować dzięki nowym paradygmatom i kulturom.

Czy maszyny są moralne? W jakim zakresie czatboty mogą być etyczne? Czy AI jest dla nas konkurencją? Starsze pokolenia boją się AI w roli Terminatora. Młodsze niepostrzeżenie poświęcają swoją decyzyjność i niezależność w imię wygody. Jednak we wszystkich pokoleniach technologie sztucznej inteligencji wywołują wiele wątpliwości w zakresie oceny moralnej, ryzyka agregacji prywatnych danych, rozwoju prognostyki społecznej na podstawie danych behawioralnych, wreszcie – delegowania procesu decyzyjnego na maszyny.

Osobisty cyfrowy kapitał poznawczy (PDCC) reprezentuje unikalny zbiór cyfrowo przechowywanej wiedzy, umiejętności i doświadczeń jednostki, podczas gdy publiczny lub zbiorowy cyfrowy kapitał poznawczy (CDCC) obejmuje ogromną, zbiorową bazę wiedzy dostępną za pośrednictwem Internetu i systemów sztucznej inteligencji. Koncepcja „osobistego” cyfrowego kapitału poznawczego pojawia się jako odpowiedź na rosnący trend eksternalizacji poznawczej w epoce cyfrowej, gdy jednostki w coraz większym stopniu przenoszą swoje osobiste funkcje poznawcze na urządzenia cyfrowe i bazy danych.

Wśród korzyści dla kobiet sztuczna inteligencja zapewnia już lepszy dostęp do edukacji i rozwoju umiejętności oraz nowych możliwości zatrudnienia; promuje niezależność finansową oraz uczestnictwo w życiu społecznym i politycznym; przeciwdziała także uprzedzeniu i przemocy związanej z płcią, a także rozprawia się z dezinformacją i stereotypami dotyczącymi płci. Chciałbym zilustrować te trendy i korzyści, także w świetle generatywnej sztucznej inteligencji, która stawia mężczyzn i kobiety na równi, jeśli chodzi o upraszczanie uciążliwych zadań i zwiększanie kreatywności.