Karen Lancel

Karen Lancel i Hermen Maat – duet artystyczno-naukowy z Amsterdamu, uważany za pionierów w odkrywaniu poczucia więzi i bliskości w naszym świecie coraz bardziej zdominowanym przez zdobycze technologii.

Ich interdyscyplinarny projekt na styku sztuki, nauki i społeczeństwa zyskał międzynarodowe uznanie oraz zdobył międzynarodowe nagrody. Badają, w jaki sposób technologia kształtuje nasze postrzeganie doświadczeń związanych z okazywaniem i przyjmowaniem empatii, czułości, intymności, tożsamości, prywatności oraz zaufania. 

Hermen Maat

Karen Lancel i Hermen Maat – duet artystyczno-naukowy z Amsterdamu, uważany za pionierów w odkrywaniu poczucia więzi i bliskości w naszym świecie coraz bardziej zdominowanym przez zdobycze technologii.

Ich interdyscyplinarny projekt na styku sztuki, nauki i społeczeństwa zyskał międzynarodowe uznanie oraz zdobył międzynarodowe nagrody. Badają, w jaki sposób technologia kształtuje nasze postrzeganie doświadczeń związanych z okazywaniem i przyjmowaniem empatii, czułości, intymności, tożsamości, prywatności oraz zaufania. 

Kosmiczny nieporadnik

Ludzie popełniają błędy. Nie jest jednak dobrze, jeśli błędy popełniają konstruktorzy pojazdów kosmicznych. Dowiemy się, jak kosztowny może być brak jednego znaku w oprogramowaniu rakiety czy z pozoru niewinne wykręcenie kilku śrub. Z humorem popatrzymy na najdziwniejsze pomyłki, jakie zdarzyły się w historii astronautyki.

Odkrywając tajemnice Słońca. Polskie misje solarne na przestrzeni lat

Pierwszy zbudowany w Polsce instrument kosmiczny miał za zadanie badać aktywność słoneczną. Został wyniesiony rakietą, która tak naprawdę była radzieckim pociskiem przerobionym na rakietę nośną. Instrument poleciał w kosmos w 1970 roku, otwierając tym samym całkiem długą listę misji słonecznych z udziałem polskich heliofizyków i inżynierów. Jako Centrum Badań Kosmicznych PAN bierzemy udział w kilku najbardziej przełomowych misjach solarnych ostatnich i najbliższych lat.

Czarne dziury – jak znaleźć coś, czego nie widać

Czarne dziury od dziesięcioleci stanowią zagadkę. Pierwsze koncepcje niezwykle gęstych obiektów – wówczas nazywanych czarnymi gwiazdami – pochodzą już z XVIII wieku. Dokładniej to zjawisko opisał Albert Einstein. Od tego czasu świat naukowy stoi przed wielkim wyzwaniem: czarnych dziur nie da się zobaczyć wprost. Jak wobec tego można je obserwować? Skoro ich nie widać, skąd pewność, że w ogóle istnieją? Powstało wiele narzędzi i eksperymentów teoretycznych, umożliwiających wykrywanie czarnych dziur.