Kwestionując różnice między obrazami wizualnymi a samym widzeniem, a także to, co ślepota wnosi do dyskursów na temat widzenia i widza w sztuce, moja praca odwołuje się do „ślepej wizualności” – koncepcji opracowanej przez Mary Bunch w odniesieniu do kiepskich sposobów widzenie/wyczuwanie, które zakłócają współczesne zachodnie reżimy skopiczne. Ślepa wizualność rzuca wyzwanie sposobowi, w jaki wizja porządkuje świat; jest to koncepcja polityczna, która kwestionuje społecznie konstruowane hierarchie, które uprzywilejowują wizję i normatywne sposoby widzenia. Maluję samą ślepotę jako medium widzenia, koncentrując się na zniekształceniach, mgle i mętnościach, poprzez które obraz pojawia się i prezentuje. Przywołując żywe doświadczenia ślepoty, rzucam wyzwanie dominacji wzroku w tworzeniu i rozumieniu sztuki. W swojej interdyscyplinarnej praktyce celebruję „zysk ślepoty” i na pierwszy plan wysuwam jej emancypacyjny potencjał. Moja praca ma charakter fizyczny i ostatecznie dominuje dotyk.
In questioning the differences presented by visual images and vision itself, as well as what blindness brings to the discourses about vision and spectatorship in the arts, my work invokes “blind visuality,” a concept that Mary Bunch has developed to refer to crip ways of seeing/sensing that disrupt modern western scopic regimes. Blind visuality challenges the way that vision orders the world; it is a political concept that disputes the socially constructed hierarchies that privilege vison and normative ways of seeing. I paint blindness itself as the medium for vision, focusing on the distortions, mist, and floaters through which the image appears and presents itself. Conjuring lived experiences of blindness, I challenge the dominance of sight in the making and understanding of art. Through my interdisciplinary practice, I celebrate "blindness gain" and foreground its emancipatory potential. My work is physical to make and, ultimately, tactility prevails.