Polska w międzynarodowej współpracy rozwojowej jest darczyńcą – poprzez dostarczanie pomocy wspomaga rozwój słabiej rozwiniętych krajów. Nie zawsze tak jednak było. Tuż po wejściu na ścieżkę transformacji systemowej Polska pomoc międzynarodową… otrzymywała. Pozyskiwanie pomocy (od innych państw i organizacji międzynarodowych) stało się jednym z polskich priorytetów. W końcu ostatniej dekady XX wieku Polska zaczęła śmielej myśleć o współuczestnictwie w rozwiązywaniu problemów globalnych. W tym celu właśnie w 1998 roku dokonała pierwszych transferów pomocowych. W 2004 roku, wraz z przystąpieniem do Unii Europejskiej już oficjalnie dołączyła do grona donatorów. Ponad 20 lat pomocowej działalności Polski to dobra okazja do podsumowań. Jak zmieniała się pozycja państwa w międzynarodowej współpracy rozwojowej? Czy Polska hojnie odwdzięcza się za wsparcie, które sama uzyskiwała? Czy jako donator pomocy czerpie z doświadczeń, które zdobyła, pomoc otrzymując?
In international cooperation, Poland is a donor, supporting the development of less developed countries by providing help. It wasn’t, however, always like this. Right after we got on the path of systemic transformation, Poland used to... receive international help. Gaining help (from other countries and international organisations) became one of the Polish priorities. Towards the end of the last decade of the 21st century, Poland began to think more boldly about taking part in solving global issues. With this in mind, in 1998 we made the first aid transfers. In 2004, when we joined the European Union, we also officially joined the group of donors. (Over) 20 years of Polish aid activity is a good opportunity for summaries. How has the position of the state in international cooperation evolved? Is Poland generously paying back for the support it once received? As a donor, does Poland draw from the experiences it gained while receiving aid?