Spotkanie z prof. Normanem Daviesem – wybitnym angielskim historykiem walijskiego pochodzenia, znanym z dzieł skupiających się na historii Europy i Wysp Brytyjskich. Jest autorem wielokrotnie nagradzanej publikacji „Poland, God’s Playground” (1981) – wydanej w Polsce pod tytułem „Boże igrzysko. Historia Polski” – jak i książki „Europe: A History” (1996), która stała się bestsellerem w Wielkiej Brytanii, a w Polsce została wydana jako „Europa. Rozprawa historyka z historią”. W 2001 roku prof. Davies został odznaczony brytyjskim Orderem św. Michała i św. Jerzego za zasługi dla historii.

Tomasz Rożek i prof. dr hab. Ryszard Koziołek rozmawiają o pierwszej odsłonie Sieciowego Centrum Nauki – jednego z przyszłych planów Miasta Nauki. Na Festiwalu po raz pierwszy odkryją sieć i opowiedzą o jej znaczeniu.

O zawodach, które najbardziej będą potrzebne na Śląsku w bliskiej i dalszej przyszłości porozmawiają: Gabriel Wołosewicz – Nauczyciel Roku 2024, Halina Pospieszałowska– laureatka nagrody im Profesora Józefa Pietera 2023 oraz Aleksandra Dyla – Śląska Kurator Oświaty. Dyskusję poprowadzi dr Katarzyna Trynda, prof. UŚ – prorektor ds. studenckich i kształcenia Uniwersytetu Śląskiego.

W czasie ŚFN nastąpi inauguracja Programu Naukowego dla Śląska - strategicznej i wieloletniej inicjatywy w zakresie prowadzenia oraz finansowania badań naukowych i prac rozwojowych, skierowaną na współpracę śląskich uczelni publicznych. Liderem Programu jest Uniwersytet Śląski w Katowicach (lider Konsorcjum Akademickiego – Katowice Miasto Nauki).

Podczas wydarzenia poznamy osoby nominowane oraz laureatki i laureatów Nagrody POP Science Śląskiego Festiwalu Nauki KATOWICE 2024. Wyróżnienie to przyznawane jest osobom i przedsięwzięciom popularyzującym naukę w trzech kategoriach ogólnopolskich (wideoblog, strona internetowa/blog, audycja radiowa/podcast) oraz dwóch kategoriach regionalnych pod wspólną nazwą – myśl globalnie, działaj lokalnie –- odrębnie dla osób zatrudnionych na uczelniach regionu oraz mieszkańców województwa śląskiego.

Od rybiej łuski i plastra miodu po materiały dla przemysłu kosmicznego. Skóra rekina lub sieć pajęcza to przykłady wykorzystania wzorów, które zostały zaczerpnięta z natury do tworzenia rozwiązań dla współczesnej odzieży lub… rolnictwa. Dlaczego Jan III Sobieski nosił zbroję podobną do rybiej łuski? Z jakich materiałów buduje się jachty? O konopiach, które nauczyły się latać i o łodygach lotosu. Z każdym rokiem pojawiają się na rynku nowe produkty, które wykorzystują wzory zaczerpnięte z natury.

Inteligencja, sztuczna inteligencja, inteligentne materiały. Czy nowe opracowania naukowców mogą „same” realizować zadania? Czy potrafią „leczyć” swoje uszkodzenia, wykrywać zagrożenie, dbać o nasze zdrowie? Gdzie można je znaleźć? Wszędzie: od materiałów chroniących przed pożarem lub wykrywających nadlatujący samolot do takich, które żołnierzowi na polu walki pozwalają się ukryć; od butów, które zapewniają nam wygodę do okien, które dbają o nasz komfort cieplny i poziom oświetlenia w mieszkaniu.

Idea sztucznej inteligencji od momentu jej powstania budzi wiele kontrowersji. Znalazły one odzwierciedlenie w różnorodnych wytworach kultury, także w produkcjach filmowych, które gościły na ekranach całego świata. W ciekawy sposób ilustrują one, jak człowiek stopniowo oswaja się z wizją współistnienia z nową, cyfrową formą intelektu.

Badania mówią jasno: sianie strachu przed konsekwencjami katastrofy klimatycznej nie jest skuteczną metodą motywowania ludzi do zmieniania ich postaw. Co możemy zaoferować w zamian? Jak poruszać temat w sposób, który sprawi, że ludzie (szczególnie uczniowie!) poczują się wzmocnieni i zmotywowani, a nie bezradni i przerażeni? W trakcie spotkania Dariusz Aksamit, fizyk z Politechniki Warszawskiej, jako kierownik projektu STEAM4Climate przybliży podejście do edukacji klimatycznej oparte na pedagogice nadziei, metodyce projektu i nauce obywatelskiej.

„Gwarek 58” był jedną z wielu amatorskich grup plastycznych działających w drugiej połowie XX na Śląsku; takie grupy działały praktycznie przy każdej kopalni i większym zakładzie pracy, wspierane opieką merytoryczną i organizacyjną przyzakładowych domów kultury. Najsłynniejszą jest tzw. „grupa janowska” działająca przy kopalni „Wieczorek”, z którą związani byli między innymi: Teofil Ociepka, Paweł Wróbel czy Erwin Sówka. „Gwarek” wyróżniał się z dwóch powodów – była to grupa nieformalna, której nie prowadził instruktor, a powstała z inicjatywy pracujących w kopalni górników.