Ludwik XIV, król Francji w latach 1654–1715, zwany też Ludwikiem Wielkim – to postać niejednoznaczna. Wspaniały władca, reformator polityczny i gospodarczy, miłośnik sztuki, ale też tyran, podżegacz wojenny i bezwzględny prześladowca. Jego czasy to okres bezprecedensowego rozkwitu Francji. Francuska kultura i sztuka stały się wzorem do naśladowania, a język francuski – jednym z najważniejszych elementów komunikacji w całej Europie. Niemała w tym zasługa króla i jego urzędników, którzy czynili wszystko, aby propagować potęgę Francji – nie tylko w ramach aktywnej polityki czy też poprzez rozbudowany mecenat artystyczny, ale także dzięki różnorodnym „działaniom promocyjnym”. I tak w cyklu medali gloryfikujących królewskie panowanie, artyzm, inspirowany sztuką antyku, nierzadko łączy się z krzykliwym, propagandowym przekazem, bezczelnie zakłamującym rzeczywistość. Celem wystąpienia jest m.in. przybliżenie różnych mechanizmów działania propagandy na poziomie optycznym i werbalnym.
Louis XIV, king of France in the years 1654 - 1715, also called Louis the Great, is an ambiguous figure. A great ruler, a political and economic reformer, a lover of art, but also a tyrant, a warmonger and a ruthless persecutor. His times were a period of unprecedented prosperity for France. French culture and art have become a role model, and the French language has become one of the most important elements of communication throughout Europe. Much of this was due to the king and his officials, who did everything to promote the power of France - not only through active politics or through extensive artistic patronage, but also through various "promotional activities". And so, in a series of medals glorifying royal rule, artistry, inspired by the art of antiquity, is often combined with a flashy, propaganda message that blatantly distorts reality. The aim of the speech is, among others, approximation of various mechanisms of propaganda at the optical and verbal level.