dla mlodziezy

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów cywilizacji starożytnego Egiptu jest jej niezwykłe pismo: hieroglify. Używane przez ponad 3500 lat stanowią one prawdziwy klucz do zrozumienia tej niezwykłej kultury. Jakie tajemnice skrywają rzeźbione na ścianach świątyń i grobowców znaki przedstawiające elementy świata otaczającego mieszkańców kraju nad Nilem? Kiedy i w jaki sposób rozszyfrowano zagadkę hieroglifów? Czy wszystkie inskrypcje zostały już odczytane? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć w trakcie wykładu.

Ocean Literacy to koncepcja rozumienia wzajemnych relacji między człowiekiem a oceanem, obejmująca zarówno wpływ oceanu na nas, jak i nasz wpływ na ocean. Idea ta powstała w USA w 2004 roku w wyniku współpracy naukowców, nauczycieli i edukatorów, zaniepokojonych marginalizacją edukacji morskiej. Jej celem było określenie kluczowej wiedzy o oceanach, jaką powinno mieć społeczeństwo, oraz rozpoczęcie ogólnokrajowej kampanii edukacyjnej. Koncepcja szybko rozprzestrzeniła się w Europie, zyskując coraz większe uznanie.

Od czasu uruchomienia ChatGPT w listopadzie 2022 r. krajobraz edukacyjny się zmienił. Nauczyciele mają dostęp do narzędzi usprawniających planowanie i ocenianie lekcji, a uczniowie mogą korzystać z tych samych narzędzi, aby usprawnić swoją pracę i naukę. Jednak generatywna sztuczna inteligencja stworzyła także uczniom możliwości „gry w system”. W tej prezentacji omówione zostaną niektóre zalety i wady sztucznej inteligencji w edukacji, odnosząc się przy tym do kwestii etycznych.

Maltretowanie dzieci jest problemem globalnym i może mieć konsekwencje na całe życie. Według Światowej Organizacji Zdrowia prawie 3 na 4 dzieci w wieku od 2 do 4 lat regularnie doświadcza kar fizycznych i/lub przemocy psychicznej ze strony rodziców i opiekunów. Jedna na 5 kobiet i 1 na 13 mężczyzn przyznaje, że doświadczyła wykorzystywania seksualnego w wieku od urodzenia do 17 lat. Konsekwencje złego traktowania w dzieciństwie mogą trwać przez całe życie i zakłócać rozwój, relacje oraz zdrowie fizyczne i psychiczne.

Kwestionując różnice między obrazami wizualnymi a samym widzeniem, a także to, co ślepota wnosi do dyskursów na temat widzenia i widza w sztuce, moja praca odwołuje się do „ślepej wizualności” – koncepcji opracowanej przez Mary Bunch w odniesieniu do kiepskich sposobów widzenie/wyczuwanie, które zakłócają współczesne zachodnie reżimy skopiczne. Ślepa wizualność rzuca wyzwanie sposobowi, w jaki wizja porządkuje świat; jest to koncepcja polityczna, która kwestionuje społecznie konstruowane hierarchie, które uprzywilejowują wizję i normatywne sposoby widzenia.

Moja praca wizualna prowadzona przez ostatnią dekadę zajmowała się koncepcyjnie rodowodem przodków, wydobywaniem zasobów oraz psychologicznym, środowiskowym i społeczno-ekonomicznym wpływem przestarzałego przemysłu. Moi patrylinearni przodkowie wyemigrowali z Polski pod koniec XIX wieku, opuszczając polskie kopalnie węgla, aby osiedlić się i pracować w antracytowych regionach środkowej Pensylwanii.

My research focuses on the significant differences between Polish and Spanish works by Witold Gombrowicz, which (though they were written by Gombrowicz himself) are surprisingly often forgotten about. At its core, my presentation addresses a larger, universal question: how do we depict a faithful image of life in literature? That is, how can we make such the ungraspable, individual topic of life into something that is conveyable worldwide or across borders?

Czy rośliny mogą wygrać w świecie wyzwań związanych ze zmianami klimatycznymi? W świecie, gdzie woda staje się luksusem, rośliny wchodzą na wyższy poziom adaptacji, oszczędzając każdą kroplę, jakby chodziło o ostatni level w grze wideo? Nawet najbardziej dopracowane strategie nie zawsze wystarczą, więc badam, które geny i szlaki metaboliczne na poziomie molekularnym pozwalają roślinom przetrwać tam, gdzie każdy błąd kosztuje… życie.

Zmiany klimatu są jednym z najważniejszych wyzwań współczesności. Jednak wzajemne oddziaływania człowieka i środowiska są tak stare jak historia człowieka. Wahania temperatury czy zmiany w dostępie do wody przynosiły dawnym cywilizacjom lata chwały, a także spektakularne upadki. Na przykładzie dwóch stanowisk archeologicznych w starożytnej Azji Środkowej i średniowiecznej Kambodży wspólnie zastanowimy się, jaką uniwersalną lekcję na temat odporności klimatycznej i środowiskowej daje nam archeologia.

Pracę nad książką o historii tygodnika „New Yorker,” jednego z najbardziej rozpoznawalnych tytułów prasowych w USA, rozpocząłem jeszcze w trakcie stypendium Fulbrighta na Uniwersytecie w Yale w 2022 r. Prowadziłem wtedy badania stylometryczne w Beinecke Rare Book & Manuscript Library, a po godzinach przeszukiwałem archiwa, zapoznając się z listami autorów i autorek, którzy korespondowali z redakcją „New Yorkera”.